در حادثه‌ی شب گذشته بود که بر اثر برخورد خودروی پراید با یک دستگاه موتورسیکلت ۲ نفر مصدوم شدند.
در این حادثه که در خیابان شهید بهشتی به وقوع پیوست، مصدومین از ناحیه‌ی پا دچار صدمه‌ شده، که در نهایت یکی‌از آنها که صدمه‌ی بیشتری دیده و قادر به تکان دادن پای خود نبود با حضور نیروهای امدادی و با بهره‌گیری از برانکار به بیمارستان پورسینا انتقال یافت.
اما نکته‌ای که قابل توجه بود، فاصله‌ی بین شروع تماس با مرکز حوادث و فوریت‌های پزشکی ۱۱۵ در ساعت ۲۲:۲۴ دقیقه تا حضور خودروی اورژانس در ساعت ۲۲:۳۶ دقیقه، یعنی بیش‌از ۱۰ دقیقه بوده است. موضوعی که شاید در موارد مختلف روی داده و موجب برخی گلایه‌ها شده باشد، اما در حقیقت مبحثی که نادیده گرفته شده و از اذهان عمومی دور می‌ماند، مبحث «یک بخش و یک خودروی اورژانس» است.
بخش خمام با بیش‌از ۵۴ هزار نفر جمعیت از ۱ شهر و ۴۴ روستا در مساحتی بالغ بر ۱۶۰ کیلومتر مربع، علیرغم دارا بودن ۲ خودروی اورژانس، تنها از ۱ خودروی اورژانس آماده‌ به کار بهره‌ می‌برد، که این موضوع به کمبود امکانات و کمبود نیرو باز می‌گردد.
وقوع ۲ یا چند حادثه به صورت همزمان در نقاط مختلف بخش، حضور در حوادث بخش‌های همجوار همچون خشکبیجار، وجود ۲ یا بیش‌از ۲ مصدوم در یک حادثه و عدم امکان انتقال بیش‌از ۱ مصدوم به بیمارستان توسط هر خودروی اورژانس، ترافیک، فاصله‌ی زیاد بین محل استقرار واحد اورژانس تا برخی روستاها همچون دهنه‌سر شیجان و همچنین نبود بیمارستان یا پلی‌کلینیک تخصصی در بخش خمام از جمله موارد نگران کننده‌ای است که علاوه بر از بین رفتن زمان طلایی برای نجات جان بیماران یا صدمه‌یافتگان حوادث، ضعف و کمبود امکانات و نیرو در خمام را در بحث امداد و نجات ملموس‌تر می‌نماید.
شایان ذکر است، لزوم ایجاد ایستگاه آتش‌نشانی در مراکز دهستان‌های خمام از دیگر مباحثی است که پیش‌تر به‌آن اشاره شده است.