دیگر نمی‌توان به‌روش سنتی آب را از حوضه آبریز تا لیوان سرمیز مدیریت کرد
مسئولان گیلانی، خصوصاً نمایندگان مجلس باید بر حق آبه‌ی این رودها اصرار بورزند، چرا که این قصه‌ی پرغصه کشاورزان و شالیکاران بخش خمام بوده و بر لزوم مدیریت صحیح و اصولی مدیران استانی و منطقه‌ای دلالت دارد.
یکی‌از شهروندان خمامی در خصوص اظهارات رئیس جهاد کشاورزی شهرستان رشت در جلسه‌ی اخیر کمیته آب کشاورزی بخش خمام واکنش نشان داده و طی یادداشتی نوشت : ایشان عنوان کردند که «میزان شخم زمستانه استان گیلان ۷۵ درصد بوده که خمام با میزان ۷۰ درصد به میانگین استانی نزدیک گردیده، تا جایی که بالاترین درصد شخم زمستانه را در سطح شهرستان رشت به خود اختصاص داده است»، اما به عنوان یک خمامی معتقدم شخم زمستانه در وضعیت بی‌آبی کار کشاورزان را ۲ برابر نموده و آنهایی که در زمستان زمین زراعی خود را شخم زده‌اند حالا با یک بیابان خشک و کلوخ‌های گلی مواجه هستند، که وضعیت کشاورزی را در سال زراعی جدید سخت و طاقت‌فرسا می‌نماید.
مهدی کنعانی در یادداشت خود که در اختیار تحریریه‌ی خمام‌نیوز قرار داده، عنوان کرد : پر باران‌ترین استان کشور با نباریدن حتی یک‌ماه بارندگی خصوصاً در فصول گرم سال و مواقع کشاورزی دچار خشکسالی می‌شود و این شرایط سختی است که استان گیلان طی چندسال اخیر با آن روبرو گردیده است.
وی، افزود : درحالی‌که کشور پهناور ایران در قسمت شمالی شرایط کاملاً متفاوتی با نقاط دیگر خود دارد و آمارهای موجود از وضعیت کلی آب کشور بسیار پایین‌تر از نرم متوسط جهانی آن و در مناطق شمالی غیرقابل قیاس با مناطق دیگر می‌باشد، بد نیست بدانیم که متوسط بارندگی در ایران ۲۵۰ میلی‌متر و متوسط آن در گیلان بین ۱۱۰۰ تا ۱۴۰۰ میلی‌متر، یا بیشتر است! مدیران گیلان برای اثبات بی‌آبی و کم‌آبی در زیر آمار کشوری به بهانه‌‌ی کم‌آبی کشور خودشان را سایه‌نشین می‌کنند، چرا که آنها هنوز به این نتیجه نرسیده‌اند که دیگر نمی‌توان به‌روش سنتی آب را از حوضه آبریز تا لیوان سرمیز مدیریت کرد.
این شهروند، افزود : مسئولان گیلانی در هنگام گزارش‌دهی از وضعیت آب خشکسالی‌های اخیر گیلان را با آمار بی‌آبی در ایران توجیه می‌کنند، درحالی‌که وضعیت استان گیلان از لحاظ بارش و منابع آبی تقریباً ۶ برابر بیشتر از متوسط کشور و در مقایسه با میانگین جهانی در حد متوسط قرار داشته و این سوال مطرح می‌شود که چرا با این همه پتانسیل آبی، پرباران‌ترین استان کشور با یک‌ماه نباریدن دچار خشکسالی شده و آیا با مدیریت درست منابع آبی استان نمی‌توانیم مانع از بروز خشکسالی یا کاهش اثرات و تبعات آن باشیم ؟!
به گفته‌ی وی، خمام‌رود یکی از زیر شاخه‌های سفیدرود است که تقریباً در دلتای سفیدرود قرار داشته و پس از جاری شدن در مسافتی چند کیلومتری به دریای خزر می‌ریزد. این رودخانه در گذشته یکی‌از پر آب‌ترین رودخانه‌های شهرستان رشت بوده که روزگاری کرجی‌های زیادی نقش باربری و حتی مسافربری را دارا بودند، که البته در چند دهه‌ی گذشته و با توجه به خشکسالی‌های اخیر تبدیل به خشک‌ترین رودخانه‌ی شاخه‌های سفیدرود گشته و مشکلات زیادی را برای برنجکاران زحمتکش این‌بخش متصور نموده است.
کنعانی با بیان اینکه مهمترین دلایل خشکسالی و کم‌آبی گیلان را می‌توان در چند دسته جای داد که مستقیماً با مسایل مدیریتی ارتباط دارد، ادامه داد :
- مشکلات مربوط به کمبود اعتبار، هرچند متوجه همه‌ی مناطق کشوری است، اما از این واقعیت نباید بگذریم که برخی استان‌ها در نهایت بهره‌مندی و گیلان در کمترین حالت آن است.
- عدم توجه به موضوع آبخیز داری به‌عنوان جلوگیری از خشکسالی در استان گیلان، مشکلات مربوط به عدم جمع‌آوری آب باران و سرازیر شدن آن به دریا در فصول سال با توجه به میزان بارندگی استان، که رودخانه خمام‌رود نمونه بارز آن می‌باشد که در فصول پر باران از آب لبریز شده و به دریا سرازیر می‌شود.
- مشکلات مربوط به ناهمسانی مخزن سد سفیدرود، کاهش شدید ورودی آن و عمر سد، که این کاهش شدید ورودی مربوط به کاهش بارندگی حوضه آبریز در قسمت‌های بسیاری از آن مربوط به استفاده از آب این رودها و سرشاخه‌های آن یعنی رودهای قزل اوزن و شاهرود است.
این شهروند، خاطرنشان کرد : مسئولان گیلانی، خصوصاً نمایندگان مجلس باید بر حق آبه‌ی این رودها اصرار بورزند، چرا که این قصه‌ی پرغصه کشاورزان و شالیکاران بخش خمام بوده و بر لزوم مدیریت صحیح و اصولی مدیران استانی و منطقه‌ای دلالت دارد.
دیدگاه شما چیست ؟!