نماز جمعه‌ی این هفته‌ی خمام توسط حجت الاسلام والمسلمین عاشوری در مسجد جامع امامزده حسن (ع) خمام برگزار شد. امام جمعه‌ی خمام در خطبه اول عنوان کرد : اوصيکم عبادالله بتقوي الله و اجتناب معصيته. بندگان خدا! شما را به تقواي الهي و دوري از معصيت او سفارش مي کنم. چراکه گناه و معصيت، ارتباط انسان با خداوند را مختل مي کند و لرزش هايي را بر قلب انسان ايجاد مي کند که او را از دريافت حقايق و پيام هاي الهي باز مي دارد. همچون پارازيتي که بر امواج راديويي مي افتد و ارتباط مکالمه اي را قطع مي کند. اگر سوار هواپيما شويد، اعلام مي کنند که تلفن هاي همراه خود را خاموش کنيد. زيرا لرزه اي که ايجاد مي کند، اثر بدي بر سيستم هواپيما مي گذارد. گناه هم چنين اثري در وجود انسان دارد و جلوي عروج او را مي گيرد. يعني سيستم پاک فطرت انساني را مختل مي کند. در عوض، طاعت و بندگي خداوند، اين فطرت پاک را تقويت مي کند و ارتباطش را با خداوند سريع تر مي گرداند. حتي سريع تر از اينترنت پرسرعت عمل مي کند. روزي يکي از خلفاي عباسي به سختي بيمار شده بود به طوري که اطبّاء از درمان او عاجز شده بودند. از امام کاظم(عليه السلام) خواست تا برايش دعا کند. حضرت نيز دعايي کردند و او شفا يافت. بعد از امام(عليه السلام) پرسيد چه دعايي کرده بوديد؟ فرمود: گفتم«اَللّهُمَّ کَما اَرَيتَهُ ذُلَّ مَعصِيَتِه، فَاَرِهِ عِزَّ طاعَتي» (بحارالانوار/48/140). يعني«خدايا همانطور که ذلت گناه را به او نشان دادي، عزت طاعتم را نيز به او نشان بده.» و به او فهماند که چگونه گناه، انسان را ذليل ولي طاعت، او را عزيز مي کند. ائمه معصومين(عليهم السلام) طريقه دعا کردن را بلد بودند، لذا هر دعايي که مي کردند مستجاب مي شد. خوب است که ما هم به طريق آنها دعا کنيم و همان دعا مستجاب شده آنها را تکرار نماييم که اميد است در حق ما هم مستجاب شود. امام صادق(عليه السلام) فرمود: راه دعا اين است که اول حمد و ستايش خداوند را بگويي و شکر نعمت هايش را به جا آوري، آنگاه به پيامبر و آلش درود فرستاده و از گناهان خود توبه کني و آمرزش بخواهي. سپس هرچه که مورد رضايت خداوند است از او بخواهي، اجابت مي کند. و بهتر است که از خداوند طلب عافيت کنيد. عافيت يعني محفوظ بودن از شر دنيا و آخرت. چون اگر طلب خير کنيد، ممکن است خير انسان در انواع بلاها و مصيبت ها باشد، ولي عافيت از اينگونه عوارض خالي است. درست است که فرموده اند:« اَبَي اللهُ اَن يَجرِي الاُمُور اِلّا بِاَسبابِها» يعني«خداوند اِبا دارد از اينکه کارها بدون اسباب آنها انجام شوند،» ولي اسباب، منحصر در امور طبيعي نيست، بلکه دعا هم يکي از اسباب انجام کارهاست و حتي مؤثرتر از اسباب طبيعي هم مي باشد که امام صادق(عليه السلام) فرمود:«اَلدُّعا اَنفَذُ مِنَ السَّنانِ» (اصول کافي/2/ابواب الدعا» يعني«دعا، نافذتر از نوک نيزه است.» البته دعا، جايگزين عوامل طبيعي نيست بلکه سبب غناي عوامل طبيعي مي شود. زيرا عوامل طبيعي هر تأثيري که دارند از ناحيه قدرت پروردگار است و ما از خداوند مي خواهيم که اين تأثيرات را بيشتر کند. يعني انسان بايد عوامل طبيعي را براي رسيدن به هدفش به کار بگيرد و آنها را بواسطه دعا، غني سازد، نه اينکه عوامل طبيعي را کنار بگذارد و فقط به دعا بپردازد! و همچنين در دعا، يک نوع کسب قابليت براي تحصيل زيادتر از فيض بي پايان پروردگار است… [زيرا] مواهب الهي برحسب استعدادها و لياقت ها تقسيم مي شود. هرقدر استعداد و شايستگي بيشتر باشد، سهم بيشتري از آن مواهب نصيب انسان مي گردد.» (تفسيرنمونه/1/641). دعا، محوري ترين تعليم انبياء(عليهم السلام) به امت هايشان بوده است و در فرمايشات پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) از آن به مغز عبادت تعبير شده است. «الدُّعا مُخُّ العبادة» (بحارالانوار/93/300) يعني«دعا مغز عبادت است»، خداوند در قرآن کريم، دعا را عبادت ناميده و ترک آن را نشانه تکبر و باعث دخول ذليلانه در جهنم ناميده است. «و قال رَبَّکُمُ ادعُوني اَستَجِب لکم، ان الذين يستکبرون عن عبادتي سَيَدخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرينَ»(غافر/60). يعني«و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانيد تا (دعاي) شما را اجابت کنم. کسانيکه از عبادت من تکبر ورزند، بزودي با ذلّت و خواري وارد جهنم مي شوند.» عموماً نعت و آسايش باعث غفلت انسان از دعا مي شود و نياز به يادآوري از سوي ديگران دارد. ولي درمواقع اضطرار و ناراحتي، فوراً دست به دعا مي شوند به طوري که حتي ديگران هم نمي توانند جلوي دعا کردن و ناليدن او را بگيرند.» اذا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فاليه تجئَرُونَ» (نحل/53). يعني«هنگاميکه ناراحتي به شما رسد، فقط او را مي خوانيد (و مي ناليد).» و اصلاً نيازي به يادگيري دعا هم نداريد، چون درماندگي، بهترين آموزگار انسان است.

حجت الاسلام والمسلمین عاشوری در خطبه‌ی دوم اینگونه ادامه داد : يا عبادالله! اتقوا الله؛ بندگان خدا پرهيزگار باشيد. يکي از راه هاي پرهيزگاري، کنترل نفس و رام کردن آن است. از نفس متکبر و سرکش جز عيب و بدي صادر نمي شود و بسياري از ناراحتي هاي انسان به خاطر اموري است که به هواي نفس انجام مي شود. کسي که بتواند نفس خودش را ساکت کند، امنيت و آرامش را بر خودش و جامعه حاکم مي سازد و الّا اين نفس بهانه گير هر بار نسبت به کسي و کاري، حساسيت نشان داده و انسان را درگير مي کند. شخصي از استاد عارف خود پرسيد: چگونه مي توانم عيب هاي خود را برطرف نمايم؟ جواب داد: ماداميکه نفس باقي است، عيب هم وجود دارد. باوجود منيت و خودخواهي هر عيبي را که اصلاح کني، عيب ديگري سر بر مي آورد، ناصواب ترين کار اين است که انسان بدي ها و خوبي هاي هرکس يا هرچيز را در ارتباط با نفس خود بسنجد، چون در اين صورت هرگز قادر به تشخيص حقيقت صفات آن شخص يا آن چيز نخواهدشد، بلکه فقط در يک جنبه بسيار کوچک آن که همان رابطه باخودش باشد متوقف مي شود. و بعد هم به خاطر کم ظرفيتي خودش، همان درک ناقص خود را در کوچه و برزن جار مي زند و آبروي خودش و ديگران را هم مي برد. توصيه به تقوا صرفاً يک تعارف نيست، بلکه امري بسيار جدي است که اگر مراعات نشود مشکلات بسياري به بار مي آورد. لذا مهم ترين سخن ما در خطبه هاي نمازجمعه، تقوا و خداترسي و دوري از خودپرستي و مبارزه با هواي نفس است که از اين مبارزه در روايات به جهاد اکبر تعبير شده است. فردا اول ذيقعده ميلاد باسعادت حضرت فاطمه معصومه(سلام الله عليها) و آغاز دهه کرامت است که به نام روز دختر ناميده شده است تا ان شاء الله دختران جامعه ما الگوي عملي خود را از آن بانوي مخدّره بگيرند. بانويي که در ميان برادران و خواهرانش بعد از امام رضا(عليه السلام) والاترين مقام را از حيث علم و ادب و اخلاق داشت و يکي از اولياي الهي به شمار مي رفت و تجسمي از فاطمه زهرا(عليها السلام) بود. آن حضرت، تنها امام زاده اي است که از طرف امام معصوم(عليه السلام) برايش زيارتنامه صادر شده است و امام رضا(عليه السلام) آن زيارتنامه را به يکي از شيعيان خود به نام «سعد اشعري قمي» تعليم داد که مضاميني بسيار عالي دارد. براي همه اقشار و طبقات سني و جنسي جامعه ما، الگوهايي شايسته و برجسته در خاندان اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم السلام) وجود دارد. روز زن و مادر به نام فاطمه زهرا(عليها سلام)، مرد و پدر به نام اميرالمؤمنين(عليه السلام)، روز جوان بنام حضرت علي اکبر، روز پرستار به نام زينب کبري، روز پاسدار به نام اباعبدالله(عليه السلام)، روز جانباز به نام حضرت ابوالفضل و روز دختر هم که با نام حضرت فاطمه معصومه(سلام الله عليها) است؛ و همچنين ساير روزهايي که داريم و مي توانيم داشته باشيم. چراکه اين خاندان در تاريخ بشريت بي نظيرند. پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله وسلم) فرمود:« لا يُقاسُ بنا احد» (بحارالانوار/22/407). يعني«هيچکس با خاندان پيامبر(صلي الله عليه و آله وسلم) مقايسه نمي شود.» سالروز قيام خونين 17 شهريور تهران در سال 57 و وفات امام جمعه تهران حضرت آيت الله طالقاني(ره) در سال 58 و شهادت دومين شهيد محراب حضرت آيت الله مدني (امام جمعه تبريز) در سال 60 را در پيش داريم که هرکدام از اين مناسبت ها نقطه عطفي در تاريخ انقلاب اسلامي ايران هستند. حضرت امام خميني(ره)، 17 شهريور را هديه اي از عالَم غيب براي نسل هاي آينده دانستند تا بدانند که اين انقلاب با چه جان نثاري هايي به دست آمده و در حفظ آن بکوشند. حضرت آيت الله طالقاني(ره) دومين شخصيت مؤثر در برپايي انقلايب و پيروزي آن، بعد از حضرت امام خميني(ره) بودند. ايشان در دوران فدائيان اسلام و نهضت آزادي نيز با رژيم فاسد شاهنشاهي مبارزه مي کردند که با برپايي قيام حضرت امام خميني(ره) به نهضت ايشان پيوستند. و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، علاوه بر امامت جمعه تهران و عضويت مجلس خبرگان قانون اساسي، رياست شوراي انقلاب را هم برعهده داشتند. حضرت آيت الله مدني نيز از اوتاد روزگار بود و در راه خدمت براي اعتلاي اسلام، از هيچ مجاهدتي دريغ نکرد. باوجود اينکه رئيس جمهور آمريکا براي آغاز جنگ عليه سوريه، نيازي به کسب موافقت کنگره اين کشور نداشت ولي وقتي که مخالفت برخي از اعضاي دائم شوراي امنيت همچون روسيه و چين و عقب نشيني انگليس و ترديد فرانسه را ديد، تصميم درباره شروع جنگ را به اختيار اعضاي کنگره گذاشت تا به نحو آبرومندانه اي از اين ميدان خارج شود. گرچه اکثريت اعضاي535 نفري کنگره آمريکا، مخالف نظام سوريه بوده و خواهان سرنگوني بشار اسد هستند ولي موانعي وجود دارد که نمي توانند براحتي تصميم به حمله نظامي بگيرند. همچون هزينه هاي گزاف جنگ، احتمال کشيده شدن جنگ به اسرائيل، عدم وجود تضميني براي خروج آبرومندانه از جنگ و… از طرف ديگر آمريکا مجبور است براي حفظ اعتبار پوشالي خودش هم که شده به سوريه حمله کند. زيرا با همين تعويق چندروزه جنگ، حقارت هاي زيادي را تحمل کرده است و اگر اين تعويق را مبدل به تعليق کند ديگر هيچ کشوري به تهديدهاي او اعتنا نخواهدکرد. لذا آنها مي خواهند با برپايي جنگ، به ساير کشورها هشدار بدهند که اگر از خطوط قرمز ما عبور کنيد، بلافاصله با قدرت قهريه‌مان مواجه خواهيد شد. ولي آنچه که مسلم است اين است که سوريه از زمان بروز اغتشاشات در اين کشور، بسيار قوي‌تر شده است به‌طوري که توانسته تروريست‌هاي مورد حمايت آمريکا را به لبه فروپاشي کامل بکشاند. بنابراين تاکنون نيز اين کشور به طور غير مستقيم با آمريکا درگير بوده است، منتهي درگيري مستقيم مي تواند ناقوس مرگ متحد استراتژيک آمريکا يعني رژيم صهيونيستي را به صدا درآورد.