روستای دهنه سر شیجان دارای طبیعت بکر و دست نخورده بوده و در حدود یک‌هزار هکتار وسعت دارد، که حدود هفتصد هکتار از آن را شالیزار و مابقی خشکی تشکیل داده است.
این روستا از شمال به روستای طالب آباد و ترب‌گوده «شانگ‌های پرده» بندر انزلی، از جنوب به روستای جیرسر چوکام و مرداب انزلی، از شرق به روستای شیجان و از غرب به مرداب انزلی متصل بوده و زیستگاه اصلی پرندگان مهاجر است.
دهنه سر بیش‌از یکصد و بیست سال قدمت دارد و به رودخانه‌های فراوان خود معروف گردیده است ؛ چرا که قبل از آن به طور کامل زیر آب بوده تا اینکه بر اثر پیشروی شیجان رود به دلیل انباشت رسوبات و عقب نشینی دریای خزر و تالاب، کم کم بر وسعت آن افزوده شده است.
پیش‌از سال ۱۳۴۰ و احداث جاده، رفت و آمد، حمل کالا و محصولات کشاورزی از طریق رودخانه با کرجی «قایق چوبی نسبتاً بزرگ» بیشتر به خمام و کمتر به انزلی صورت می‌گرفت که با احداث جاده‌ی شیجان به خمام در ابتدای دهه‌ی ۴۰، به مرور میزان استفاده‌ی عبوری از رودخانه کاهش یافت.