علی عشوری‌زاد مربی تیم سپیدرود و از پیشکسوتان فوتبال بخش خمام به شمار می‌رود.
با این ورزشکار 35 ساله‌ی خمامی که اهل خیابان بوعلی است، به گفتگو نشستیم …

* از فعالیت‌های فوتبالی خود بگویید
از تیم شهید ایوب خمام شروع کردم و در ادامه به نوجوانان ملوان رفتم و تا سال 81 در تیم ملوان حضور داشتم. پس از آن به ترتیب در تیم‌های پگاه گیلان، سایپا کرج، استیل آذین تهران و داماش گیلان بازی کرده و به نوعی تا سن 32 سالگی بازی فوتبال را به طور حرفه‌ای دنبال کرده‌ام.
پدر، مادر و مربی خوبم محمد احمدزاده زحمات زیادی برایم کشیده‌اند و مشوق من بوده‌اند ؛ همچنین علی کریمی و علی دائی الگوی من بوده‌اند و از آنها چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام. بازی خوب زیاد داشته‌ام، اما بهترین بازی خود را مقابل استقلال تهران انجام دادم که در آن بازی موفق به گلزنی هم شدم.
البته ژاوی آلنسو «بازیکن اسبق تیم رئال مادرید و حال حاضر بایرن مونیخ» و تیم بایرن مونیخ به ترتیب بازیکن و تیم مورد علاقه‌ی خارجی من هستند.

* از کی مربیگری را شروع کردید و چه شد به سپیدرود رسیدید ؟!
اولین سالی است که کار مربی بودن را تجربه می‌کنم و تقریباً یکماه پیش بود که علی نظرمحمدی با من تماس گرفت و پیشنهاد داد که در تیم سپیدرود همکاری داشته باشم. از آنجایی که شناخت خوبی از وی داشتم و تیم خوبی هم بسته شده بود قبول کردم و به مدت یک فصل با این تیم قرارداد بستم. همچین این مسئله برای من خیلی خوب بود که کار مربیگری خود را از تیم پرطرفدار و ریشه‌دار سپیدرود آغاز کنم.
البته همانطور که گفتم، امسال تیم سپیدرود به خوبی بسته شده و تمرینات مناسبی وجود داشته که همه چیز از لحاظ فنی برای قهرمانی آماده است، اما تیم از لحاظ شرایط مالی در وضعیت خوبی به سر نمی‌برد و امید می‌رود مسئولین نگاه ویژه‌ای به این تیم داشته باشند.

* تلخ‌ترین و شیرین‌ترین خاطرات ورزشی
تلخ‌ترین خاطره‌ام به سال 91 باز می‌گردد که در تیم استیل آذین حضور داشتم و در دقیقه 93 مقابل تیم ذوب آهن اصفهان «آخرین بازی فصل» ربات سلیبی‌ام پاره شد و شیرین‌ترین خاطره به سال 85 بر می‌گردد که با تیم سایپا کرج در لیگ برتر ایران به مقام قهرمانی دست یافتیم.
البته پس از مصدومیت تقریباً یکسال به دور از فوتبال بودم و نتوانستم بازی کنم و سال بعد هم با تیم استیل آذین قرارداد داشتم که به خاطر مشکلات شخصی نتوانستم در این تیم حضور یابم.

* از ماجرای اخراج خود توسط علی دائی بگویید
یک سوء تفاهمی کوچکی بین من و علی دائی در تیم سایپا پیش آمده بود که خوشبختانه حل شد.

* از افتخارات خود بگویید
سال 77 در تیم ملوان قهرمان امیدهای ایران شدیم، سال 79 با تیم ملوان به لیگ برتر صعود کردیم، با سایپای کرج در سال 85 قهرمان لیگ برتر شده و در سال 86 با تیم سایپا به جمع 8 تیم برتر باشگاه‌های آسیا راه یافتیم ؛ همچنین با تیم ملی مقام سوم کشورهای اسلامی در عربستان را بدست آوردیم.

* ارزیابی شما از فوتبال خمام به نسبت سال‌های گذشته چگونه است ؟!
خمام دارای بازیکنان مستعد و بسیار خوبی است. آخرین بار در سال 90 برای تمرین اختصاصی در زمین علی بحری خمام حضور داشتم، اما از نظر امکانات اطلاعات زیادی ندارم، چون از نزدیک با آنها کار نکرده‌ام ؛ البته امیدوارم امکانات برای پیشرفت بازیکنان جوانان خمامی فراهم شود.

دیدگاه شما در مورد کلمات زیر …
علی عشوری‌زاد : مخلص همه خمامی‌ها
خمام : زادگاه من
مهاجم : همیشه باهاش مشکل داشتم
خانه مادربزرگ : خانه‌ای که یک زمان همه دور هم جمع می‌شدیم
فوتبال : با آن شناخته شدم
توپ : همیشه سر گرفتن آن با مهاجم درگیر بودم
تور : چند سالی است که در آن گیر کردیم
آفساید : اگه نبود، فوتبال و گلزنی معنی نداشت
مدافع : خشن
علی دایی : با انگیزه‌ و فوق‌العاده حرفه‌ای
علی کریمی : جادوگر به تمام معنا
سایپا : خاطره‌ی خوب

صحبت پایانی …
دستان پدر و مادر خود را که همیشه پشتیبان من بوده‌اند می‌بوسم و همچنین از همسرم و حسین صادقی که در تیم شهید ایوب خمام سرمربی‌ام بوده تشکر می‌کنم ؛ البته از سیدرضی مودب‌پور که واقعاً بر بنده حق پدری داشته تشکر ویژه دارم. در پایان از خمام‌نیوز و همه‌ی خمامی‌های عزیز نیز تشکر می‌کنم که در همه حال و هر شرایطی پشتیبان من بوده‌اند.