تفاوت میان نسل‌ها همیشه وجود داشته، اما در گذشته، این تفاوت‌ها به جدایی نمی‌انجامید. نسل‌ها در کنار هم زندگی می‌کردند، حرف یکدیگر را می‌شنیدند، و از هم یاد می‌گرفتند. اما امروز، شکاف میان نسل‌ها گویی عمیق‌تر شده؛ گاهی پدر و پسر، یا مادربزرگ و نوه، زبان یکدیگر را نمی‌فهمند، نه از سر زبان گفتاری، بلکه از نظر درک تجربه‌ها، ارزش‌ها و دغدغه‌ها.

آرمین احمدی، شهروند خمامی در یادداشت خود نوشت: رشد تکنولوژی، سرعت تغییرات فرهنگی، و فضای مجازی باعث شده نسل جوان سبک زندگی و نگرش متفاوتی داشته باشد. در مقابل، نسل‌های پیشین نیز گاه در برابر این تغییرات دچار سرگردانی و مقاومت می‌شوند. این فاصله، اگر با گفتگو و درک متقابل پر نشود، به جدایی و بی‌اعتمادی می‌انجامد؛ حال آن‌که هر نسل، چیزی ارزشمند برای ارائه دارد.

اگر بتوانیم فضای گفتگوی واقعی را میان نسل‌ها احیا کنیم، پل‌هایی می‌سازیم که فرهنگ و محبت از آن عبور می‌کند. شنیدن تجربه‌ی بزرگ‌ترها، و درک دغدغه‌ی جوان‌ترها، می‌تواند دوباره پیوندهایی انسانی و سازنده شکل دهد؛ چون جامعه‌ای که نسل‌هایش با هم گفتگو نمی‌کنند، آینده‌اش در سکوت از دست می‌رود.