
باید میان «حمایت اصولی از حیوانات» و «رفتارهای احساسی و بیبرنامه» تمایز قائل شد
در ادامه گزارش پیشین درباره افزایش شمار سگهای فاقدصاحب در سطح شهر خمام، یکی از شهروندان با ارسال پیام و ارائه توضیحاتی به خمامنیوز، از اقدامات ناهماهنگ و حسابنشده در غذارسانی به حیوانات از سوی برخی کسبه گلایه کرده و آنرا یکی از دلایل تشدید اینمعضل دانسته است.
در ادامه گزارش پیشین درباره افزایش شمار سگهای فاقدصاحب در سطح شهر خمام، یکی از شهروندان با ارسال پیام و ارائه توضیحاتی به خمامنیوز، از اقدامات ناهماهنگ و حسابنشده در غذارسانی به حیوانات از سوی برخی کسبه گلایه کرده و آنرا یکی از دلایل تشدید اینمعضل دانسته است.
به گفته این شهروند، برخیاز مغازهداران پساز پایان ساعات کاری، اقدام به غذارسانی در مقابل محل کسب خود میکنند، بیآنکه به پیامدهای این کار در ساعاتی که خود در محل حضور ندارند توجهی داشته باشند. این اقدام بهزعم وی، موجب شکلگیری تجمع سگها در آن محدوده و ایجاد مزاحمت برای ساکنان مناطق مسکونی در ساعات پایانی شب یا آغازین روز شده است.
وی در اینباره، تصریح کرد: برای برخی از کسبهای که مقابل مغازههای خود غذا قرار میدهند، احتمالا زوزهها و سر و صدای زیاد سگها در ساعات شبانه که منجر به برهم خوردن آرامش شهروندان میشود اهمیتی ندارد؛ درحالی که خانوادههای بسیاری بهویژه در مجتمعهای مسکونی، از این وضعیت کلافه شدهاند.
موضوع غذارسانی به حیوانات بیسرپرست، درصورت نبود ضوابط مشخص و مکانیابی اصولی، میتواند موجب گسترش دامنه حضور حیوانات در بافت شهری، برهمخوردن نظم عمومی، کاهش احساس امنیت عابران و بروز تنشهای اجتماعی شود.
در این زمینه، کارشناسان حقوق شهری نیز تأکید دارند که هیچ حقی نمیتواند منجر به سلب آسایش دیگران شود. طبق اصل ۴۰ قانون اساسی، «هیچکس نمیتواند اعمال حق خویش را وسیله اضرار به غیر یا تجاوز به منافع عمومی قرار دهد»؛ بنابراین، حمایت از حیوانات نباید به گونهای باشد که به نقض حقوق سایر شهروندان بینجامد.
در شرایطی که مساله سگهای بلاصاحب در خمام به یک دغدغه عمومی بدل شده، انتظار میرود نهادهای متولی شهری با همکاری حامیان واقعی حیوانات، نسبت به اجرای دستورالعملها درخصوص انتقال و غذارسانی اقدام نمایند.
در عینحال، ضروری است تمایزی آشکار میان «حمایت اصولی از حیوانات» و «رفتارهای احساسی و بیبرنامه» قائل شد؛ چرا که حمایت واقعی از حیوانات جز با رعایت حقوق متقابل شهروندان و در چارچوب برنامهریزی شهری ممکن نیست.
دیدگاه شما چیست ؟!