مسوولان و فعالان اجتماعی برای ریشه‌یابی و درمان واقعی خشونت‌های اخلاقی و اجتماعی چاره‌جویی کنند
عبدالرضا عبدی، نوشت : بدون‌شک نمی‌توان تمام تقصیرها را به گردن مجرم انداخت، چرا که جامعه هم به سهم خود در به‌وجود آمدن جرایمی که نظم عمومی را مختل می‌کند مقصر میباشد و اینجاست که نقش نهادهای اجتماعی جلوه‌گر بوده و سهم به سزایی در کاستن اینگونه جرایم دارند.
یکی‌از شهروندان خمامی با بیان اینکه سرقت، خودسوزی، تجاوز به عنف، قتل، اسیدپاشی، در کنار آسیب‌های اجتماعی دیگر مثل خودکشی از جمله جرایمی هستند که متاسفانه هر از گاهی در صدر اخبار خمام قرار می‌گیرند، این‌پرسش را مطرح نمود که «در بروز چنین رفتارهایی چه کسی مقصر است؟ خود بزه‌کار یا جامعه؟».
عبدالرضا عبدی در یادداشت خود که در اختیار تحریریه خمام‌نیوز قرار گرفته، نوشت : بدون‌شک نمی‌توان تمام تقصیرها را به گردن مجرم انداخت، چرا که جامعه هم به سهم خود در به‌وجود آمدن جرایمی که نظم عمومی را مختل می‌کند مقصر میباشد و اینجاست که نقش نهادهای اجتماعی جلوه‌گر بوده و سهم به سزایی در کاستن اینگونه جرایم دارند.
وی، افزود : ناگفته نماند در به‌وجود آمدن جرایم و جنایات عوامل زیادی نقش داشته، اما با وقوع این‌حوادث، پیشینه و ریشه‌یابی آن تقریباً نادیده گرفته شده و همه انتظار دارند دستگاه قضایی برابر قانون به اینگونه پرونده‌ها رسیدگی نموده، مرتکب جرم را شناسایی، محاکمه و در نهایت مجازات کند.
هرچند در حوزه قانون گذاری قوانین خوبی در رابطه با امنیت و آسایش مردم وجود دارد، اما نباید این‌را فراموش کنیم که همیشه راه اصلاح جامعه از طریق مجازات طی نشده و اقدامات ضربتی و مقطعی با چنین حوادثی فقط آثاری کوتاه‌مدت در جامعه به دنبال خواهد داشت، بنابراین شاید نتوان جلوی برخی جرایم را گرفت، ولی برای درمان واقعی خشونت‌های اخلاقی و اجتماعی در جامعه، نهادهای مسوول باید به فکر چاره‌جویی و ریشه‌یابی بلندمدت و تاثیرگذار باشند.
در ادامه این‌یادداشت، آمده است : باید بدانیم در قریب به اتفاق پرونده‌ها، مجرم بدون مجازات باقی نمی‌ماند، پس مهمتر از مجازات و حکم دادگاه، بازسازی جامعه است. بدین‌معنا که نهادهای فرهنگی و تربیتی، دانشگاه‌ها، وزارت فرهنگ و ارشاد و همچنین وزارت آموزش و پرورش باید احساس خطر کنند.
بنابراین با توجه به اتفاقات اخیر توصیه می‌شود مسوولان و دلسوزان خمامی، از جمله بخشداری، شورای شهر، شهرداری، امامت جمعه، امور مساجد، فعالان اجتماعی، کانون‌های پرورشی، پایگاه‌های بسیج و از همه مهمتر اداره آموزش و پرورش خمام در چنین اموراتی منتظر بودجه و تصمیمات مراجع بالادستی نبوده و در راستای کاهش اختلالات روانی جامعه با شناسایی افرادی که در زمینه‌های فوق تبحر دارند فکری به حال شهر کنند ؛ چرا که بدون تعارف همه ما این قابلیت را داریم تا با یک تلنگر و درگیری ساده، از یک مجرم بالقوه به یک مجرم بالفعل تبدیل شویم و این‌موضوع مسوول، قاضی، وکیل، معلم، بازاری و … نمی‌شناسد.
این اپیدمی محصول سالهای متمادی بوده که در این چند سال اخیر خودنمایی کرده منتها آموزش کافی نبوده و هرگز کسی زحمتی به خود نداده من باب حل معضل مهم اجتماعی که گریبان جامعه را گرفته و رهایی از آن مستلزم عزم جدی ارگانهای مسئول میباشد.
با سلام وتشکر بابت زحمات شما.خواهشمند است لطف بفرمایید مطلبی در مورد این حیوانات بیچاره وبی پناه سگ وگربه که در این شهر مورد آزار واذیت اندک همشهریان حیوان آزارقرارمیگیرند.مطلبی بنویسید.تا مسئولین خمام که همیشه به فکر خود واطرافیان خود هستند.کمی هم به فکر سرپناه وجایی برای این حیوانات بی آزار که از فرط گرسنگی به انسانها پناه آورده اندباشندوکمتر جیبهای خود را پرکرده وبرای خود احترام بخرن.یعنی این شورای شهر شهرداری با این همه پولی که بابت عوارض میگیرن.واین همه زمین در داخل واطراف خمام دارن.نمیتونن یه محیطی برای نگهداری حیوانات بی پناه بسازن.بارها شاهد کمک وغذا رسانی اندک همشهریان مهربان خمامی بودیم که از جیب خود هرروز به غذارسانی به حیوانات می پردازند.ولی متاسفیم برای این مسئولین که موقع انتخابات با خنده های زورکی ونقش بازی کردنهای خود به تمام مردم وعده وقول میدهند ولی بعد همه فراموشکار میشوند.ممنونم