یکی‌از شهروندان خمامی در یادداشت خود با اشاره به آتش‌سوزی سحرگاه جمعه در ۲۹ مردادماه سال گذشته که منجر به سوختن ۱۶ باب مغازه در مرکز شهر شد، نوشت : این‌حادثه آزمایشی بود برای محک‌خوردن امکانات و تجهیزات، و البته توان نیروهای واحد آتش‌نشانی و عملکرد مسوولان شهر در مقابل دیدگان افکار عمومی؛ که عوامل متعددی همانند کمبود تجهیزات و عدم آموزش‌های لازم جهت آمادگی نیروهای آتش‌نشانی موجب عدم کنترل به‌موقع این‌حریق شد.
رحمان حسابی،‌ ادامه داد : با توجه به وقوع اتفاقاتی این‌چنینی در ابعاد سراسر کشور و تغییراتی‌که در پی عبرت از آن حوادث ایجاد شد، برای اذهان و افکار عمومی مردم شهر خمام نیز این‌سوال مطرح‌ است که برای جلوگیری از تکرار چنین وقایعی و مدیریت آن، چه تمهیداتی اندیشیده شده است؟

وی در بخش دیگری از یادداشت خود، افزود : زلزله‌هایی از قبیل بوئین‌زهرا در سال ۱۳۴۲ تا زلزله ۱۳۵۷ طبس موجب تهیه آیین‌نامه طراحی ساختمان‌ها در برابر زلزله (استاندارد ۲۸۰۰) شد و به مرور زمان و به‌خصوص بعد از زلزله ۱۳۶۹ رودبار-منجیل، نظام مهندسی ساختمانی، شکل رسمی گرفته و نهادینه شد.
زلزله ۱۳۸۲ بم موجب شکل‌گیری سازمان مدیریت بحران در کشور شد و تهدیدات نظامی اواخر دهه ۸۰ و اوایل ۹۰ باعث شکل‌گیری سازمان پدافند غیرعامل گردید.
از سوی دیگر، بعد از حادثه ساختمان پلاسکو انتظار می‌رفت وزارت مسکن، وزارت کشور و نهادهای مرتبط، بازنگری کارکرد نهادهایی مانند مدیریت بحران را جدی بگیرند، ولی متاسفانه به فراموشی رفته است. با این‌وجود، بعد از فروریزش ساختمان متروپل در آبادان، ضروری‌است فرایند ساخت‌وسازها و ساختار شهرداری‌ها مورد بازنگری جدی قرار گیرند؛ در غیراین‌صورت باید منتظر تکرار حوادث مشابه باشیم.

این‌ دانشجوی کارشناسی مهندسی ژئوماتیک، خاطرنشان کرد : با گذشت نزدیک به ۲ سال از شهرستان‌شدن خمام، کماکان آتش‌نشانی خمام تجهیز نشده، در مراکز دهستان‌ها ایستگاه آتش‌نشانی تعبیه نگردیده، اقدامی برای تاسیس یک بیمارستان دولتی صورت‌نپذیرفته و جای خالی سازمان‌هایی همانند مدیریت بحران برای خدمات‌دهی در مواقع اضطراری و غیرمترقبه احساس می‌شود.
حادثه متروپل زنگ خطری دیگر برای شهرهای درحال توسعه بوده و شهر خمام نیز نیازمند نگاهی بلندمدت به توسعه شهری و برنامه‌ریزی‌های دور اندیشانه دارد‌.