تخریب اموال عمومی نه تنها موجب اختلال در امور شهری و اجتماعی خواهد شد و سایر افراد را از استفاده از اموال عمومی در مقطعی از زمان محروم می‌کند، بلکه مدیریت شهری را با مشکل و تنگنا مواجه کرده و مسئولان باید با صرف هزینه و زمان سعی در اصلاح، تعمیر و جایگزینی اموال تخریب شده داشته باشند. این اصلاح و تعمیر گاهی قابل جبران و گاه غیرقابل جبران بوده، که این عمل از سوی همه‌ی مردم و در تمامی نقاط جهان مذموم و نکوهیده است و در کشورهای مختلف برای مبارزه با آن به روش‌های مختلف برخورد می‌شود.
نمونه‌هایی از تخریب اموال عمومی را در کندن گوشی و تخریب باجه‌های تلفن عمومی، نوشتن یادگاری بر روی تنه‌ی درختان، شکستن صندلی‌های عمومی، آسیب رساندن به فضاهای سبز، شعارنویسی بر روی دیوارهای شهر، کندن یا پاره کردن تراکت‌های تبلیغاتی، تخریب و آسیب به سرویس‌های بهداشتی عمومی شاهد بوده‌ایم و شکستن صندلی مربوط به میز شطرنج نصب شده در طرح نیمه‌کاره‌ی فضای سبز مسکن مهر واقع در خیابان فرهنگ نیز از جمله‌ی این موارد است.

پدیده‌ای وجود دارد به نام ونداليسم که به‌طور کلی به هرگونه تخريب اموال عمومي، سازمان شهري، تاسيسات اجتماعي و آثار هنري اطلاق می‌شود كه به‌صورت فردي يا گروهي، هدفدار یا غيرهدفدار انجام شده و از اختلالات رفتاري و تربيتي، عقده‌هاي اجتماعي، نارضايتي طبقاتي و … سرچشمه می گیرد. یکی از عوامل بیرونی پیدایش وندالیسم بیکاری جوانان و پرنشدن اوقات فراغت آنان و بالطبع آن عدم تخلیه‌ی هیجانات روحی و روانی آنان است. در تخریب‌های گروهی گاه دیده شده که جوانان برای جلب توجه همسالان و دوستان خود و نیاز به مورد توجه قرار گرفتن دست به چنین کاری می‌زنند. سختگیری بیشتر در اجرای قوانین مجازات برای اینگونه اعمال و تشدید مجازات نیز می‌تواند نقش موثری در کاهش وندالیسم در جامعه داشته باشد، هرچند نقش شهروندان را نیز در کاهش این عمل زشت نباید انکار کرد. اگر شهروندان احساس کنند که اموال متعلق به همه‌ی مردم است و ضرر و زیان به آنها متوجه همه‌ی آحاد جامعه خواهد شد، در صورت مواجهه با این رفتارها به دیگران تذکر می‌دهند. در این تذکر حتی اگر شخص خاطی دست از عمل خود برندارد، متوجه می‌شود که مردم نسبت به این رفتار زشت وی بی‌اعتنا و بی‌توجه نیستند.