مشخص نشد پایه گذار این حرکت خود جوش چه کسی و ساکن کدام شهر ایران بود، اما در پاییز سال ۹۴ در بسیاری از دیوارهای سراسر کشور نظیر مشهد، تهران، اصفهان و شیراز یک جمله نقش بست ؛ «نیاز داری بردار، نیاز نداری بذار».
این جمله و اقدام پس از گذشت مدت زمان اندکی به حرکتی خودجوشانه تبدیل شد که در کمترین زمان ممکن به تمام شهرهای کشور سرایت کرد و زمانی که زمستان سخت فرا رسید، تقریبا کمتر فرد نیازمندی بود که لباس گرم بر تن نداشته باشد.
کمپین دیوار مهربانی توانسته بود در کشور رواج پیدا کند، تا جایی که در گوشه و کنار خمام نیز شاهد حرکت‌های مشابهی بودیم ؛ اما همانند سایر طرح‌های اینچنینی که پس از مدت زمان محدودی اقبال مردمی را از دست می‌دهند، این طرح نیز به دست فراموشی سپرده شد.
باوجود انعکاس جهانی اخبار دیوارهای مهربانی ایران در سطح وسیع و در رسانه‌هایی همچون هفته ‌نامه آلمانی اشپیگل، بی‌بی‌‌سی، دیلی تلگراف، دویچه ‌وله، روزنامه ایتالیایی لارپوبلیکا و …، اما این حرکت خود جوش مردمی دوام چندانی نداشت.
یکی از اصلی‌ترین دلایل این اتفاق شاید اقدام معتادان در فروش لباس‌های موجود در دیوارهای مهربانی یا استفاده از لباس‌ها به عنوان پارچه‌ی کهنه برای شستن ماشین و … بوده است.
با این وجود، در حالی که دیوارهای مهربانی خالی از مهربانی شده و دیگر در کمتر دیواری می‌توان لباسی را به چشم دید، اما در اقدامی جدید شاهد ایجاد دیوار مهربانی با رنگ و بویی تازه برای دریافت نان رایگان در یکی از نانوایی‌های شهر خمام بوده‌ایم که به نظر میرسد با نزدیک شدن به ایام نوروز می‌توان امیدوار بود این حرکت اجتماعی مجدداً جان تازه‌ای یافته و همچنان دست‌گیر نیازمندان باشد.