نماز جمعه‌ی این هفته به امامت حجت الاسلام عاشوری در مسجد جامع خمام برگزار گردید.

خطبه اول : يا عباد الله! اتقوا الله؛ بندگان خدا، پرهيزگار باشيد. از جمله سفارش‌هاي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) اين است که فرمودند: «اوصيکم بتقوي الله الَّذي اِبتَدأ خَلَقَکم و اليه يکونُ مَعادُکم» (خطبه198)؛ يعني «شما را به تقواي خداوندي سفارش مي‌کنم که آفرينش شما را آغاز کرد و بازگشت شما هم به سوي اوست.» وقتي مبداء و معاد انسان از خدا و به سوي خداست، پس مابين مبداء و معاد نيز همراه با خداست و نمي‌تواند جداي از خدا باشد. و باور اين مطلب، انسان را مسلمان مي‌کند؛ منتهي هرچه درصد باور انسان بيشتر باشد، ايمانش نيز قوي‌تر خواهد شد. و کاملاً پايبند مقتضيات ايمانش خواهد بود. همة ما مسلمانيم و کم‌وبيش درجاتي از ايمان را نيز داريم و حتّي مسائل ديني و اخلاقي را بطور کلّي قبول مي‌کنيم، لکن وقتيکه به مصاديقِ لوازمِ ايمان و مسائلِ جزئي‌ترِ احکامِ دين مي‌رسيم، دچار تزلزل و ترديد مي‌شويم. و حاضر نيستيم بدون چون و چرا و امّا و اگر، آنها را قبول کنيم. مثلاً هفتة گذشته گفتيم که حق و ارزش، آن چيزي است که در ارتباط با خداوند باشد نه در ارتباط با آب و خاک و نژاد و قوم و زبان و مليّت؛ و مثال زديم که شهداي ما بخاطر دفاع از اسلام و حاکميت دين و به پيروي از ولايت فقيه جان‌فشاني کردند، نه‌صرفاً براي حفظ آب و خاک، و دفاع از مرز و بوم؛ و گفتيم رمز عمليات‌هاي رزمندگان ما هم اسامي ائمه معصومين(عليهم‌السلام) بوده، نه مرز پُرگهر؛ و همچنين نشان دادن مزار شهدايمان را در سيما به همراه سرودهاي ملّي‌گرايانه، نوعي بدعت و تحريف و انحراف حقايق دوران دفاع مقدّس برشمرديم، زيرا آنها هميشه از نوحه‌ها و مرثيه‌هاي عاشورايي استفاده مي‌کردند، لکن هنوز آن تعصبات جاهلانة ملّي نمي‌گذارد که ما از اين مرتبة محدودِ مادّي بالاتر برويم. دليلش روشن است؛ زيرا ما عموماً اسلام را بطور کلّي و اجمالي پذيرفتيم ولي جزئيات آن را درک نکرده‌ايم. مثلاً وقت چنداني براي آموزش مسائل عبادي صرف نمي‌کنيم، در مسائل مالي به حلال و حرام و وجوهات شرعيه توجّه چنداني نداريم، در روابط اجتماعي به مسائل اخلاقي نمي‌پردازيم و طهارت و نجاست را اعم از ظاهري و باطني، مادّي و معنوي، جسمي و روحي آنگونه که تکليف شرعي ماست، مراعات نمي‌کنيم. روايتي از ‌اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) است که ايشان بطور مکرر مي‌فرمودند: «روزگار، دو روز است، روزي بر طبق ميل شما و روزي بر خلاف ميل شما. آن روزي که موافق ميل شماست، خوشحال و مغرور نشويد و آن روزي هم که بر خلاف ميل شماست اندوهگين و ناراحت نگرديد؛ زيرا هر دو به منظور امتحان شماست.» (بحارالانوار/75/44). حال انصافاً ما در عمل چقدر پايبند به اين فرمايش ‌اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) هستيم! واقعاً عکس‌العمل ما در قبال راه‌يابي تيم ملّي فوتبال به جام جهاني برزيل، با اين روش ‌اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) همخواني دارد؟! آيا برخورد ما با سازوکار انتخابات و مجريان برگزاري آن، در زماني که کانديداي مورد نظرمان رأي مي‌آورد با زمانيکه کانديداي مورد نظرمان رأي نمي‌آورد، يکسان است؟! يا اينکه ما اصلاً به تعاليم اسلام در زندگي خود توجه نداريم و تابع هوي و هوس خود هستيم؟ ضروري‌ترين نياز ما، يادگيري تعاليم اسلامي و تبعيت کردن از آنهاست. ما هر لحظه نيازمند به موعضه و هدايت‌هاي قرآن و اهل‌بيت(ع) هستيم و مرتب بايد با مسجد و منبر و محراب‌ نمازهاي جمعه و جماعت در ارتباط باشيم، زيرا دشمنان جنّ و انس، شب و روز، و در خواب و بيداري، ايمان و عبوديت انسان را آماج حملات خود قرار مي‌دهند و با کوچکترين غفلتي، انسان را اسير خود مي‌کنند. هوي و هوس دروني بعنوان ستون پنجم شيطان همچون يک‌ ويروس ناشناخته ايمان انسان را مي‌خورد و ابليس نيز با طنابي در دست در تعقيب ماست. تا هر کجا ستون پنجم او توانست ايمان ما را متزلزل کند، او وارد عمل شود و کاملاً ايمان ما را ريشه‌کن سازد. «لَأحتَنِکَنَّ ذُريَّته» (اسراء/62)، يعني «ذريّه آدم را گمراه و ريشه‌کن خواهد ساخت.» تا زمانيکه شيطان وارد در زندگي انسان باشد، او روي سعادت را نخواهد ديد. و اتفاقاً به تصريح قرآن کريم، وارد هم مي‌شود و در مال و فرزندان انسان شريک مي‌گردد. «وَ شارِکهِم فِي الأموال و الأولاد» (اسراء/64)، يعني «و در ثروت و فرزندانشان شرکت جوي» مالي که شيطان در آن سهم داشته باشد، در راه سعادت انسان مصرف نخواهد شد. نطفه‌اي که با تحريک شيطان منعقد گردد، فرزندي مؤمن و مؤدّب و مطيع ولايت به بار نخواهد آورد. تنها راه نجات از دست شيطان، پناه بردن به خداوند است. که فرمود: «و إمّا يَنزَغَنَّکَ مِنَ الشَيطانِ نَزِغٌ، فاستعِذ بالله» (اعراف/200)، يعني «و هرگاه وسوسه‌اي از شيطان به تو رسد، به خدا پناه بَر.»؛ همچون رفتن به پناهگاه در هنگام حملة هوايي، نه اينکه فقط به زبان بگويي «أعوذُ بالله مِن الشيطان الرّجيم.»

خطبه دوم : يا عبادالله اتقوالله؛ «وَ تَزَوَّدوا فَإنَّ خَيرَ الزاد التقوي» (بقره/197)، بندگان خدا تقواي الهي پيشه کنيد؛ «و زاد و توشه تهيه کنيد که بهترين زاد و توشه تقواست.» در آستانه ميلاد آخرين حجّت خدا حضرت بقيةالله الاعظم(عج) هستيم و تکليف ما هم آمادگي جهت امتثال اوامر آن حضرت است. بهترين نحوه آمادگي جهت فرمانبرداري از آن حضرت هم تهيه تقوي و خداترسي است. آدم بي‌تقوا و لاابالي، منتظر امام زمان(عج) هم نيست. زيرا خداوند مي‌فرمايد: کسيکه ارادة کاري را داشته باشد بايد وسيلة مورد نياز را هم فراهم کند. «وَ لَو اَرادوا الخروجَ لَأعَدّوا له عُدَّة» (توبه/46)، يعني «اگر آنها (راست مي‌گفتند) اراده داشتند که (به سوي ميدان جهاد) خارج شوند، وسيله‌اي براي آن فراهم مي‌کردند.»؛ ولي چون بي‌خيال نشستند و فقط ادعاي همراه شدن با پيامبر(ص) را در جهاد کردند؛ معلوم مي‌شوند که دروغ مي‌گفتند. همة ما آرزو داريم که امام زمان(عج) ما را جزء ياران خود بپذيرد و مي‌خواهيم بدانيم که آن حضرت بر اساس چه معيارهايي ياران خود را انتخاب مي‌کند. ‌اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) در نامه 45 نهج‌البلاغه برخي از اين معيارها را خطاب به يکي از ياران خاص خودبه نام عثمان‌بن‌حنيف انصاري ذکر فرمودند: «أعيِنوني بِوَرَعٍ و إجتهادٍ و عفَّةٍ و سَدادٍ»، يعني «با پرهيزگاري و تلاش بسيار و با عفّت و پاکدامني و راستي، مرا ياري کنيد.» بنابراين ما با اينگونه اعمال خداپسندانه، هم‌اکنون نيز مي‌توانيم جزء ياران آن حضرت باشيم و به بهانة غيبت، از تکليف خود شانه خالي نکنيم. ما که نمي‌خواهيم براي شخص امام کاري انجام دهيم، زيرا خود امام هم براي خدا کار مي‌کند. همة لحظات امام زمان(عج) در ارتباط با خداوند است و در عبادت او سپري مي‌شود. به همين جهت همة اين اوقات، ارزشمند است و شايستة ستايش. لذا ما در زيارت آل‌ياسين به تمام اين حالات و لحظات سلام مي‌فرستيم: «السلامُ عَلَيکَ حينَ تَقوم، السلامُ عليکَ حينَ تَقعُدُ، السلامُ عَليکَ حينَ تَقرَءُ و تُبَيِّن، السلامُ عليکَ حينَ تُصَلّي و تَقنُت، السلامُ عليکَ حينَ تَرکَعُ و تَسجُدُ، السلامُ عليکَ حينَ تهلِّل و تُکَبِّر،…» (مفاتيح‌الجنان/10/16)، يعني «سلام ما بر تو وقتيکه قيام کني و وقتيکه بنشيني و هنگاميکه قرائت و تفسير کني و وقتيکه به نماز و قنوت پردازي و هنگاميکه رکوع و سجود بجاآوري و وقتيکه تهليل و تکبير بگويي…» قرائت اين زيارت‌نامه‌ها در روز ميلاد آن حضرت، به انسان شناخت و معرفت مي‌دهد تا جايگاه آن حضرت را بشناسد و وظيفة خود را نسبت به او درک کند. اين دعاها و زيارت‌نامه‌ها پيام دارند، وظيفة امروز ما تبعيت از کسي است که به نمايندگي عام از امام زمان(عج) مجري احکام دين خداست؛ که اگر در اين کار تلاش کنيم و صداقت داشته باشيم، رستگار خواهيم شد. امام زمان(عج) در جواب نامة شيخ مفيد(ره) مرقوم فرمودند: «کاري که شما را به محبّت ما نزديک مي‌کند انجام دهيد و از آنچه که باعث خشم ما مي‌شود دوري کنيد.» آن حضرت زماني‌ خواهد آمد که همة مکاتب فکري، سياسي و اجتماعي بشر، امتحان خود را پس داده باشند و به شکست خود اعتراف کنند و آمادة اطاعت از حجّت خدا شوند. امروز سي‌ودومين سالروز شهادت يکي‌از سرداران بي‌ادعاي دوران دفاع مقدّس دکتر مصطفي چمران است که سمت‌هاي مختلفي را در مقامات دولتي داشته ولي در همه‌جا رفتار او حکايت از اخلاصش داشت. با وجود خدماتي که در جبهه‌هاي جنگ انجام داده بود، ولي هيچ‌گاه نخواست موفقيّتي به نام خودش ثبت شود. او در لحظات بحراني، وسط ميدان بود. ولي در هنگام جشن پيروزي خودش را کنار مي‌کشيد و مشغول دعا و مناجات مي‌شد و سرانجام مزد مجاهدت مخلصانه‌اش را با درجة رفيع شهادت از خداوند گرفت. و از اينگونه مردان بزرگ در آن زمان، کم نبودند که فرهنگ شهادت و ايثار را عملاً تفسير کرده‌اند. پيام شهداي ما بدليل عظمت مقامشان، از جنس پيام انبياست که بايد هميشه زنده و سرلوحة رفتار ما باشد. از فردا آغاز هفتة قوّة قضائيه است که اين نام نيز مزيّن به نام 72 تن از شهداي صاحب منصب انقلاب اسلامي ايران مي‌باشد. پست‌هاي اداري در نظام اسلامي ما مطهّر و معطّر به خون شهداست و در حال حاضر بسياري از مسئولين ما هم از يادگارهاي دوران دفاع مقدّس هستند. يعني اصل و اساس جمهوري اسلامي با ايثار و شهادت بنا شده است، حتّي مقام معظّم رهبري نيز از جامعة ايثارگران انقلاب اسلامي هستند که پايان همين هفته سالروز سوء قصد به جان ايشان در مسجد ابوذر تهران مي‌باشد. و اما حماسة سياسي ملّت ايران در هفتة گذشته جهت انتخاب رئيس جمهور و اعضاي شوراهاي اسلامي، شايسته تقدير و سپاس‌گزاري بيش‌ازپيش به درگاه باري‌تعالي است. در شرايطي که دشمنان از مدّت‌ها قبل تلاش‌هاي زيادي جهت برپايي فتنه‌اي‌ در آستانة انتخابات کرده بودند، ولي نظام اسلامي موفق شد با همکاري و هماهنگي ملّت خود، يکي از آرامترين انتخابات را با حضور حماسي و حدّاکثري مردم برگزار نمايد و قدرت سياسي‌اش را به رخ جهانيان بکشاند. امروز دشمنان ما حرفي که در دنيا خريدار داشته باشد، عليه ما ندارند. چراکه اين انتخابات به دنيا ثابت کرد حلقة مديريت در نظام اسلامي ايران، در اختيار گروه يا جناح خاصي قرار ندارد. بلکه با انتخاب مردم بين سليقه‌هاي مختلف در درون نظام جابجا مي‌شو‌د و همگي در حفظ و حراست از آرمان‌هاي نظام اتفاق نظر دارند. البته اين انتخابات، ميزان اخلاص يا خودخواهي برخي‌از افراد و جريان‌ها را هم نشان داد که آيا دلشان واقعاً براي نظام اسلامي مي‌سوزد يا براي انتخاب مردم احترام قائلند و يا فقط به خواهش‌هاي نفساني خود فکر مي‌کنند. کسانيکه 4 سال قبل، انتخابات پرشور رياست جمهوري را بدليل عدم اقبال عمومي به کانديداي مورد نظرشان، زير سؤال برده بودند امسال صرفاً بخاطر انتخاب کانديداي مورد نظر خود به وجد آمدند و با صدور بيانيه‌هايي دربارة جايگاه دموکراسي در ايران، داد سخن سر دادند. گويا اين آقايان مردم‌سالاري را به شرط چاقو مي‌خواهند؛ يعني اول بايد آنرا بشکافند تا اگر باب ميل آنان بود بپذيرند! اين مسئله نشان مي‌دهد که تبعيت از هوي و هوس و عضو ستون پنجم شيطان بودن، سنّ و سال، عامي و عالم، فقير و غني، ضعيف و قوي نمي‌شناسد؛ بلکه بايد انسان در تمام مراحل عمر از طريق قرآن و عترت، متصل به خداوند شود تا از شکار شيطان در امان بماند. خداوند ان‌شاءالله همة ما را عاقبت به خير بگرداند.