«رضا ملائی» پدر شهید رحمت ملائی که اهل‌قلم وی را به خاطر دو بیتی‌های گیلکی‌اش به «باباطاهر» گیلان می‌شناختند، مدتی در بستر بیماری بود و از وضعیت تومور بدخیم در دهان و فک خود رنج می‌برد.
کتاب «گیل‌شین» تنها کتاب شعر رضا ملائی بوده که از مجموع 4 کتاب دیگر منتشر شده و به چاپ دوم رسیده است و از جمله کتاب‌های وی می‌توان به عروس گولی، رمان پهلوان دهکده و کتاب غریب در خانه اشاره کرد.
کتاب در دست انتشار «غریب در خانه» دربر گیرنده‌ سرگذشت رضا ملائی «پدر شهید رحمت ملائی» در دوران کودکی و بزرگسالی بوده و خواننده با مطالعه این کتاب به آنچه بر وی گذشته است پی می‌برد.

مرحوم رضا ملائی مدتی پیش قبل از درگذشتش در بستر بیماری مصاحبه‌ای انجام داده بود که به دلیل ناتمام ماندن تاکنون منتشر نشده و آنچه در زیر می‌خوانید ماحصل گفت‌وگوی قبل از درگذشت پدر شهید رحمت ملائی است …

* چه شد که باباطاهر گیلان لقب گرفتید ؟
حدود 300 دوبیتی سروده‌ام که از مضامین عرفانی برخوردار است و در گذشته در انجمن‌های شعر گیلان شرکت کرده و در جوار اشخاصی مانند فریدون نوزاد، محمد فارسی و بزرگان شعر و ادب گیلان به خواندن اشعار پرداخته‌ام ؛ در همین انجمن‌های شعر بود که به دلیل تکثر دوبیتی‌هایم لقب باباطاهر گیلان را به من دادند.
البته حالا از اغلب آن دوستان قدیمی بی‌خبرم اما چند نفر محدودی هستند که گاهی به عیادتم می‌آیند.

* آیا در وصف فرزند شهیدتان سروده‌ای داشته‌اید ؟
بیشتر اشعارم پس از شهادت فرزندم سروده شده که از زبان شهید یا پدر شهید بوده و شعرهایم به زبان فارسی و گویش گیلکی است و تنها یک شعر با مضمون عاشقانه سروده‌ام و بقیه اشعارم عرفانی است و شعرهای گیلکی‌ام از سادگی خاصی برخوردارند.
شغل اصلی‌ من کشاورزی است و سروده‌هایی در زمینه کشاورزی و کاشت برنج داشته‌ام.
در مکتب‌خانه درس خواندم و پدربزرگم نیز مولای مکتب‌خانه بود و گاهی کلماتی در اشعارم شنیده و یا به چشم می‌خورد که در حال حاضر فراموش شده یا کمتر کسی از معنای آن با خبر است.

* سروده‌هایتان را چطور جمع‌آوری می‌کردید ؟
برخی از اشعار من با غم و اندوه همراه است که به داغ فرزند مربوط می‌شود و حدود 40 سال از عمر خود را با درد کلیه سپری کرده‌ام و وقتی داغ فرزند و بیماری به من فشار می‌آورد درد را در قالب شعر جاری می‌کنم. البته اشعار متعددی سروده‌ام اما تاکنون بسیاری از آنها جمع‌آوری نشده و به دلیل یادداشت نشدن از بین رفته است.
آخرین شعر را در دوران بیماری سروده‌ام و در دفتر خود یادداشت کرده‌ام.

* هرچند سخن گفتن برایتان سخت است، اما خاطره‌ای از فرزندتان تعریف کنید
پسرم به خانه بازگشته بود یک‌ هفته مرخصی داشت اما می‌گفت نمی‌مانم چرا که من برای جنگ آموزش دیده‌ام و نباید اینجا بمانم.
آن موقع همسر و سه فرزند داشت و زمانی که علت سپری نکردن دوران مرخصی را از او جویا شدم گفت وقتی می‌بینم دشمن چگونه جان فرزندان این آب و خاک را می‌گیرد نمی‌توانم طاقت بیاورم و اینجا بی‌کار بنشینم، آنها مانند خانواده‌ من هستند و باید به منطقه عملیاتی باز گردم.

* رحمت ملائی چگونه به شهادت رسید ؟
وی تکاور و از قهرمانان کشوری ورزش کشتی ارتش بود که در سال 1346 متولد شد و در خرمشهر به دلیل کم شدن خون بدن بر اثر زخم ترکش در عملیات بیت‌المقدس به شهادت رسید.
پسرم همیشه عنوان می‌کرد که اگر گلوله مانند باران ببارد توان از پای در آوردن مرا ندارد، مگر آنکه بر اثر ترکش خمپاره به شهادت برسم، که همین طور هم شد. زمانی که رحمت با وجود مجروحیت یکی از همرزمان زخمی خود را بر دوش گرفته و چند کیلومتر را با پای پیاده تا بیمارستان طی کرد به دلیل خون‌ریزی شدید و عدم وجود کیسه خون، هر دوی آنها به فیض عظیم شهادت دست یافتند.

پرسش‌های دیگری از پدر شهید ملائی آماده بود که در آن روز پرسیده نشد و البته با مشیت الهی دعوت حق را لبیک گفت و به پسر شهیدش پیوست.

کمال ملائی «یکی از فرزندان مرحوم رضا ملائی» با اعلام خبر درگذشت پدرش، اظهار کرد : پدرم به تومور بدخیم در دهان و فک مبتلا و حدود 70 شیمی درمانی انجام داده بود. وی با بیان اینکه تحمل پدرم در این زمینه مثال‌زدنی بود، گفت : تمام هم‌دوره‌ای‌های رضا ملائی چند ماه گذشته در شیمی درمانی به رحمت خدا رفته بوده‌اند.
کمال ملائی، گفت : پدرم از مرگ نمی‌ترسید و با اشتیاق خود را آماده‌ آن کرد، اما اندوهگین بود که از درد زیادی رنج می‌برد و سوزش دهان امان وی را بریده بود.

رضا ملائی جمعه شب در سن 81 سالگی به دلیل عارضه‌ تومور بدخیم در بستر بیماری درگذشت و پیکر وی صبح شنبه در مسجد جامع روستای دهنه‌سر شیجان خمام به خاک سپرده شد.
مراسم سوم و هفتم آن مرحوم روز دوشنبه 17 و جمعه 21 آذر ماه جاری ساعت 14 تا 16 در روستای دهنه‌سر برگزار می‌شود.