قانون‌مداری نه صرفاً یک وظیفه، بلکه شاخصی از بلوغ فکری و اجتماعی شهروندان است. جامعه‌ای که در آن افراد به قوانین احترام می‌گذارند، زیرساختی محکم برای توسعه، امنیت و اعتماد عمومی دارد. در مقابل، بی‌توجهی به قانون—از تخلفات کوچک مانند عبور از چراغ قرمز گرفته تا نادیده‌گرفتن حقوق دیگران در فضاهای عمومی و مجازی—موجب گسترش بی‌نظمی، بی‌اعتمادی و تضعیف نظم اجتماعی می‌شود.

پویا قربانی، شهروند خمامی در یادداشت خود نوشت: قانون، در ذات خود، برای ایجاد تعادل بین حقوق و مسئولیت‌هاست؛ اگر همه ما تنها در پی دریافت حق خود باشیم ولی مسئولیت‌پذیر نباشیم، تعادل جامعه به‌هم می‌ریزد. مسئولیت‌پذیری یعنی پایبندی به قوانین حتی زمانی که نظارتی در کار نیست.

در استان‌هایی مانند گیلان، که نیازمند مشارکت جمعی برای حفاظت از محیط‌زیست، نظم شهری، و میراث فرهنگی هستیم، فرهنگ قانون‌مداری باید در خانواده، مدرسه، رسانه و نهادهای مدنی نهادینه شود. شهری قانون‌مند، شهری است که در آن مردم با اطمینان زندگی می‌کنند، سرمایه‌گذاران با امنیت حضور می‌یابند، و آینده‌ای روشن‌تر قابل تصور است.