در دل گیلان، دو شهر مهم و تأثیرگذار، رشت و انزلی، سال‌هاست که در کنار هم زیسته‌اند؛ با تمام تفاوت‌ها، شباهت‌ها، افتخارها و چالش‌ها. با این حال، گاه شاهد شکل‌گیری گسل‌هایی هستیم که نه طبیعی‌اند، نه ضروری؛ بلکه مصنوعی، بزرگ‌نمایی‌شده و بی‌پایه‌اند. مرزهایی ذهنی و احساسی که از دل تعصبات محلی، رقابت‌های ورزشی یا افتخارات تاریخی سر برآورده‌اند و بر همزیستی سازنده این دو شهر سایه انداخته‌اند.

این شکاف‌های کاذب، اگرچه در ظاهر کوچک و بی‌خطر به نظر می‌رسند، اما در عمل می‌توانند مانعی جدی برای انسجام اجتماعی، توسعه فرهنگی و اتحاد منطقه‌ای باشند. نگاه خصمانه به “دیگری”، به‌جای پذیرش و همکاری، انرژی اجتماعی را هدر می‌دهد و فرصت‌های مشترک را می‌سوزاند.

رشت و انزلی، هر یک با پیشینه‌ای پربار، سرمایه‌های انسانی توانمند، میراث فرهنگی غنی و ظرفیت‌های اقتصادی گسترده، نه‌تنها می‌توانند مکمل یکدیگر باشند، بلکه باید چنین باشند. انزلی با بندر و موقعیت خاص دریایی‌اش، و رشت با مرکزیت اداری و تاریخی‌اش، اگر دست در دست هم بگذارند، می‌توانند موتور محرک گیلان مدرن و پیشرو باشند.

فرصت‌هایی مانند توسعه پایدار شهری، حفاظت از زبان گیلکی، گسترش گردشگری فرهنگی و طبیعی، به‌روزرسانی زیرساخت‌های منطقه‌ای و حتی تعاملات بین‌المللی از مسیر دریای خزر، تنها در سایه هم‌افزایی و وحدت قابل تحقق است. تفرقه و تعصب، نه تنها کمکی به هویت‌سازی محلی نمی‌کند، بلکه آن را به سمت انزوا و فرسایش می‌برد.

زمان آن رسیده که مرزهای کاذب را کنار بگذاریم و جای آن، پلی از اعتماد، احترام متقابل و همکاری پایدار میان رشت و انزلی بنا کنیم. آینده گیلان، نه در جزیره‌سازی شهری، بلکه در پیوند عمیق و هوشمندانه‌ی همه اجزای آن معنا می‌یابد.