کشاورزی برنج در گیلان نه تنها به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین منابع درآمدی مردم این استان شناخته می‌شود، بلکه پیوندی عمیق با تاریخ، فرهنگ و هویت مردم گیلان دارد. این سنت که قرن‌هاست در دل سرسبز این دیار ریشه دوانده، امروز در معرض تهدیدهای جدی قرار دارد. یکی از بزرگترین خطرات پیش‌روی کشاورزی برنج در گیلان، تغییر کاربری مزارع کشاورزی به زمین‌های مسکونی یا صنعتی است. این روند، اگر ادامه یابد، نه تنها به نابودی زمین‌های حاصلخیز منجر می‌شود، بلکه اثرات جبران‌ناپذیری بر محیط‌زیست، اقتصاد منطقه و زندگی کشاورزان خواهد داشت.

مزارع برنج گیلان با خاک حاصلخیز و منابع آبی مناسب، شرایط ایده‌آلی برای تولید این محصول استراتژیک دارند. کشاورزی برنج در این استان علاوه بر تأمین نیازهای داخلی کشور، به اشتغال‌زایی گسترده در مناطق روستایی کمک می‌کند. بسیاری از خانواده‌ها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم از این کشاورزی زندگی می‌کنند و تغییر کاربری اراضی کشاورزی به پروژه‌های مسکونی و صنعتی، این اشتغال را تهدید می‌کند و به رکود اقتصادی در این مناطق می‌انجامد.

همچنین، تغییر کاربری مزارع برنج، به دلیل از بین بردن خاک‌های حاصلخیز و اختلال در سیستم آبیاری سنتی، به تخریب محیط‌زیست و کاهش تنوع زیستی منجر می‌شود. رودخانه‌ها و تالاب‌های گیلان، که به‌طور طبیعی برای کشاورزی برنج طراحی شده‌اند، با تغییر کاربری زمین‌ها و تخریب این اکوسیستم‌ها آسیب می‌بینند و شرایط زیست‌محیطی منطقه به‌طور کلی تغییر می‌کند.

برای جلوگیری از این بحران، باید به‌طور جدی از تبدیل اراضی کشاورزی به پروژه‌های شهری و صنعتی جلوگیری کرد و از سیاست‌هایی حمایت کرد که کشاورزی برنج را به‌عنوان یک اولویت ملی حفظ کند. همچنین، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های کشاورزی، آموزش و ارتقاء تکنولوژی‌های نوین در کشاورزی برنج و حمایت از کشاورزان از دیگر گام‌هایی است که می‌توان در راستای حفظ این صنعت برداشت.

حفظ مزارع برنج گیلان نه تنها به‌عنوان یک بخش حیاتی از اقتصاد منطقه اهمیت دارد، بلکه به‌عنوان بخشی از هویت فرهنگی و تاریخی این استان باید در اولویت‌های سیاست‌گذاری قرار گیرد. تنها با حمایت از کشاورزی برنج و جلوگیری از تغییر کاربری مزارع می‌توان از تهدیدات اقتصادی و محیط‌زیستی ناشی از این تغییرات جلوگیری کرد و آینده‌ای پایدار برای گیلان ساخت.