وقتی نام درمانگاه یا مرکز درمانی به گوش می‌خورد اولین چیزی‌که به ذهن متبادر می‌شود فرایند معاینه، تشخیص، و درمان می‌باشد ؛ حال چنانچه متولی بهداشت و درمان یک شهر -فارغ از کوچک یا بزرگ بودن آن- دولتی باشد، مسوولین و کادر درمان می‌بایست جهت التیام دردهای جسمی و روحی بیماران کمر همت بسته و از آنچه در توان دارند مضایقه نکنند، اما این‌امر با دستان خالی ممکن است ؟!
گزارش‌های ارسالی اخیر به تحریریه خمام‌نیوز حکایت از آن دارد که گاها کادر درمان مرکز بهداشت از امکانات پزشکی ابتدایی همچون قیچی میو، رانژور، پنس، قیچی فورسپس، هموستات، فورسپس بافت و حتی نخ جراحی برخوردار نبوده، چه برسد به تجهیزات پزشکی مدرن. همین‌امر بعضاْ باعث می‌شود پزشکان کشیک -به ویژه کشیک شب- از ارائه هرگونه خدماتی به بیماران سرپایی سر باز زده و درنتیجه در این‌مراکز گاهاْ تلاشی نیز برای رفع مشکلات بیماران صورت نپذیرد.
به‌عنوان مثال، بیماری‌که شب گذشته به‌دلیل گیرکردن یک جسم خارجی نوک‌تیز در گلوی خود به مرکز شماره ۱ مراجعه نمود، به‌دلیل نبود پنس از دریافت خدمات برخوردار نشد و در شرایطی‌که چاره‌ای جز مراجعه به بیمارستان ندید، خود با توجه به آشنایی با فنون امداد و نجات با استفاده از فورسپس و یک آیینه اقدام به خارج‌سازی جسم نوک‌تیز از گلویش نمود.
اگرچه تلاش‌های کادر درمان در شرایط شیوع ویروس کرونا بر هیچ‌کس پوشیده نیست، اما آیا به‌خاطر یک جراحی سرپایی بسیار ساده و ابتدایی یا مواردی از این‌دست بیماران باید راهی بیمارستان شده و متحمل هزینه‌های گزاف از کرایه ماشین تا هزینه‌های پزشکی گردند ؟!

به گزارش خمام‌نیوز، رییس وقت دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال ۹۳ در جریان بازدید خود از مرکز بهداشت شماره ۱ عنوان کرده بود «خمام توسط مسوولین تراز اول به خوبی دیده نشده، اما سعی می‌کنیم هر کمکی که در جهت احداث پلی‌کلینیک تخصصی نیاز باشد انجام دهیم». بخش ۵۴ هزار نفری خمام که به اذعان معاون برنامه‌ریزی و توسعه فرمانداری جمعیت شناور آن بالغ‌بر ۳۰ هزار نفر تخمین زده شده و از قضا مدتهاست در آستانه شهرستان‌شدن قرار دارد، اخیراْ پروژه‌ای تحت عنوان ساخت غسالخانه را در برنامه هفته دولت خود جای داده بود، منتها احداث بیمارستان و مرکز پلی‌کلینیک تخصصی یا حتی تجهیز مراکز بهداشت در این‌بخش به‌عنوان حلقه مفقوده در حوزه بهداشت و درمان به‌شمار می‌روند.